Voetvolk

• Belgisch dans- en performancegezelschap
• Opgericht in 2006 door Lisbeth Gruwez en Maarten Van Cauwenberghe 
• Artistieke sparringpartners
• Continue dialoog tussen het lijfelijke en auditieve
• Diverse internationaal gelauwerde voorstellingen

Vrijheid verwerven

“Intensiteit, kracht, precisie en kwetsbaarheid: het zijn onze kernwoorden. Net zoals schoonheid. Het lichaam dat danst, is op zoek naar vrijheid. Dit alles willen we meenemen naar het KMSKA. We kijken ernaar uit om dans naar een museale context midden in de stad te brengen en zo anders en out of the box na te denken over ons werk.”

Horizon verbreden

“Het is een uitdaging om dans uit z'n theatercontext te halen, om eens buiten de schouwburg te treden en op die manier een nieuw publiek te bereiken. Het kan gaan om mensen die niet vertrouwd zijn met dans, die dans ontoegankelijk en moeilijk te begrijpen vinden. Wij hopen hen met acties en interventies in het museum – zowel gepland als op onverwachte momenten – te laten proeven van dans en zo hun horizon te verbreden.”

Onbekende opzoeken

Voetvolk is een proces. Onze voorstellingen zijn nooit een einddoel, maar eerder een tussenstop bij het voortdurend onderweg zijn. Elke voorstelling is iets nieuws. Je betrapt ons niet snel op herhaling. We laten ons motiveren door wat we niet kennen. Om te refereren aan de Amerikaanse componist John Cage: ‘We are trying to be unfamiliar with what we’re doing’.”

Rituelen beleven

“Voor elke voorstelling gaan we op zoek naar een gepast ritueel. Dat beleven we telkens net voor de show samen met heel de ploeg. We zien dit als een geluksbrenger en vinden het belangrijk om dit met iedereen te doen. Bij Piano Works Debussy (2020) doen we bijvoorbeeld een re-enactment van het openbloeien van een lotusbloem. Bij The Sea Within (2018) riepen we in koor met heel de groep: ‘Kill the fuckers!’, een soort van oorlogskreet. Bij  AH/HA (2014) deden we lachyoga om in een trance te geraken. En bij It’s going to get worse and worse and worse, my friend (2012) dansten we op een nummer van Bob Dylan. Daar is uiteindelijk drie jaar later de voorstelling Lisbeth Gruwez dances Bob Dylan (2015) uit ontstaan. Dus de volgende voorstelling gaat mogelijk iets zijn met lotusbloemen (lachen).”