KMSKA LAAT - E-tcetera

De kunstkritiek is een burgerlijk concept; ze heeft een vrije beoefening van kunst, een vrije markt voor de kunst, een ongebonden smaak en een angstwekkende anonimiteit van doen om te ontstaan en te bloeien. De criticus is één van die typisch 19de eeuwse scheppingen – een variant op de flaneur en de dandy, incarnatie bij uitstek van de ‘man in de massa’. Een merkwaardige mengeling van wil om te geloven en bijtend ongeloof. 

Een tragikomische double bind van ambitie en trivialiteit. Slaaf in barbaarse loondienst van bedrijven die juist de vijanden zijn van datgene wat de criticus verdedigt en de incarnatie zijn van datgene wat hij wraakt. Slaaf van kunstwerken die besmet zijn door de eisen van de verkoopbaarheid: van dat commerciële wezen hoopt de criticus het kunstwerk te kunnen bevrijden. Hij is het alibi van de geest in een ontgeestelijkte wereld; hij is het schoolvoorbeeld van het ‘slecht geweten’.