Over dit
werk
Object details
- Titel:
- Lente
- Datum:
- 1935
- Medium:
- olieverf op doek
- Afmetingen:
- 151 × 151 cm
- Inventaris nummer:
- 2967
- Inscripties:
- links onder: Jean/ Brusselmans./ 1935.
Meer over dit werk
Jean Brusselmans schilderde de essentie der dingen. Hij zag de wereld in rasters en structuren, met kantelende perspectieven die de waarneming uitvlakken en ontwrichten. Zijn composities worden gekenmerkt door een ontwapenende eenvoud, zelfs een schijnbare onbeholpenheid. Zo is Lente een picturale weergave van het Dilbeekse landschap dat de kunstenaar vanuit zijn atelierraam zag, een tafereel waarin de tijd stil lijkt te staan. Percelen akkerland zijn gelige vlakken, tuinen zijn groene vlakken en rijhuisjes zijn raakvlakken in licht- en schaduwrijke kleuren. Wolken ogen als opgestapelde golvende vormen. Bomen en figuren zijn blokvormen. Het contrast tussen de hoekigheid van het tafereel en de kenmerkende signatuur in sierlijke, krullende letters is groot.
Brusselmans: ‘Het moge onwaarschijnlijk klinken, maar toch moet gezegd worden dat het Brabants landschap zijn onvergelijkbare schoonheid niet zou bezitten zonder de arbeid en de volharding van deze onbehouwen mensen. De smaakvol geschikte bosjes, de verzorgde moestuinen, de zo symmetrisch aangelegde korenvelden, de paden, de mooi getraceerde wegen, alles is hun werk, alles is de vrucht van hun lange en geduldige arbeid.’
Brusselmans’ schilderijen beantwoorden perfect aan het beroemde aforisme van een aartsvader van het Europese modernisme, Maurice Denis: ‘Een schilderij (…) is in essentie een plat oppervlak bedekt met kleuren in een bepaalde verzamelde orde.’ Toch is Brusselmans vooral een atypische modernist. Hij was een einzelgänger, wars van groepsvorming of het obligate modernistische stijlmanifest. Hij deelde een tijdlang een mansarde als atelier met Rik Wouters, maar hoorde enkel in de marge bij de zogenaamde Brabantse fauvisten. In Dilbeek woonde hij op een boogscheut van de abstracte kunstenaar Victor Servranckx, maar hij deed nooit mee met de Antwerpse en Brusselse abstracte kunstenaars. Hij exposeerde soms samen met Constant Permeke, Frits Van den Berghe en Gustave De Smet, maar noemde het ‘Vlaams expressionisme’ een ‘Germaans expressionisme’ en later ook ‘de grootste vergissing in de geschiedenis van de Vlaamse schilderkunst in België’.
Brusselmans is een ‘painter’s painter’. Historische ismes van de avant-garde zijn vaak wel en niet van toepassing op zijn werk. De rasterstructuren en de afgelijnde vlakmatige opbouw wijzen op kubistische en geometrisch abstracte invloeden. De heldere kleuren, de dik aangebrachte verf en de zware, hoekige blokfiguren suggereren dan weer een expressionistische verwantschap. Brusselmans creëerde vooral een zeer persoonlijke en herkenbare synthesestijl en bekleedt bijgevolg een unieke positie in de geschiedenis van het Belgische modernisme: ‘Naïef schilderen, zuiver, gespannen. Natuurlijk zijn,’ zoals hijzelf zei.
In de jaren 1930 kreeg Brusselmans in Dilbeek vaak het bezoek van de naar België uitgeweken Nederlander Wout Hoeboer. Verschillende werken in olieverf en gouache van deze zesentwintig jaar jongere kunstenaar zijn rechtstreeks geïnspireerd op Brusselmans’ stijl, esthetiek en thematiek.
Brusselmans: ‘Het moge onwaarschijnlijk klinken, maar toch moet gezegd worden dat het Brabants landschap zijn onvergelijkbare schoonheid niet zou bezitten zonder de arbeid en de volharding van deze onbehouwen mensen. De smaakvol geschikte bosjes, de verzorgde moestuinen, de zo symmetrisch aangelegde korenvelden, de paden, de mooi getraceerde wegen, alles is hun werk, alles is de vrucht van hun lange en geduldige arbeid.’
Brusselmans’ schilderijen beantwoorden perfect aan het beroemde aforisme van een aartsvader van het Europese modernisme, Maurice Denis: ‘Een schilderij (…) is in essentie een plat oppervlak bedekt met kleuren in een bepaalde verzamelde orde.’ Toch is Brusselmans vooral een atypische modernist. Hij was een einzelgänger, wars van groepsvorming of het obligate modernistische stijlmanifest. Hij deelde een tijdlang een mansarde als atelier met Rik Wouters, maar hoorde enkel in de marge bij de zogenaamde Brabantse fauvisten. In Dilbeek woonde hij op een boogscheut van de abstracte kunstenaar Victor Servranckx, maar hij deed nooit mee met de Antwerpse en Brusselse abstracte kunstenaars. Hij exposeerde soms samen met Constant Permeke, Frits Van den Berghe en Gustave De Smet, maar noemde het ‘Vlaams expressionisme’ een ‘Germaans expressionisme’ en later ook ‘de grootste vergissing in de geschiedenis van de Vlaamse schilderkunst in België’.
Brusselmans is een ‘painter’s painter’. Historische ismes van de avant-garde zijn vaak wel en niet van toepassing op zijn werk. De rasterstructuren en de afgelijnde vlakmatige opbouw wijzen op kubistische en geometrisch abstracte invloeden. De heldere kleuren, de dik aangebrachte verf en de zware, hoekige blokfiguren suggereren dan weer een expressionistische verwantschap. Brusselmans creëerde vooral een zeer persoonlijke en herkenbare synthesestijl en bekleedt bijgevolg een unieke positie in de geschiedenis van het Belgische modernisme: ‘Naïef schilderen, zuiver, gespannen. Natuurlijk zijn,’ zoals hijzelf zei.
In de jaren 1930 kreeg Brusselmans in Dilbeek vaak het bezoek van de naar België uitgeweken Nederlander Wout Hoeboer. Verschillende werken in olieverf en gouache van deze zesentwintig jaar jongere kunstenaar zijn rechtstreeks geïnspireerd op Brusselmans’ stijl, esthetiek en thematiek.
Verwervingsgeschiedenis
Verzameling Gustave Van Geluwe; gekocht van de erfgenamen Gustave Van Geluwe, 1963.
aankoop: erfgenamen Gustave Van Geluwe, 1963
aankoop: erfgenamen Gustave Van Geluwe, 1963
Copyright en legaal
Deze afbeelding mag gratis gedownload worden. Voor professioneel gebruik of meer informatie kun je het contactformulier invullen. Lees hier meer.
