De Belgische jazzcomponist en -saxofonist Robin Verheyen woont in de VS. Hij deelt regelmatig het podium met jazzlegendes en richtte – samen met Tom Barman – TaxiWars op. Verheyen verbindt oude en nieuwe muzikale invloeden. En nu dus ook beeldende kunst met muziek.
“Beeldende kunst heeft me altijd geïnteresseerd. Ik mag het nu wel onthullen: ik heb als tiener aan de kunsthumaniora ooit een dag gespijbeld om naar het KMSKA te kunnen gaan. Maar ook de museumbezoeken tijdens de reizen naar Italië met mijn ouders zijn me bijgebleven. In New York maak ik er nog steeds een gewoonte van om langs te gaan bij het MoMa en andere musea. Ik ontdek er steeds nieuwe dingen voor mijn werk als componist en saxofonist.”
“Als we improviseren met een ensemble, denk ik niet noodzakelijk in noten, maar ook in de kleur. Ook bij het componeren vraag ik me vaak af welke kleur ik erbij zal halen door een bepaald instrument of groep van noten te gebruiken. Kleur en muziek relateren sterk voor mij. Met kleur creëer je in de muziek en de schilderkunst ruimte. Zo heeft mijn bredere manier van denken als componist zich ontwikkeld. ‘Painting space’ is niet toevallig de naam van een van mijn eerste albums.”
“Ik heb een speciale band met de Madonna van Fouquet. Het werk is zeer modern voor die tijdsperiode. De vele subtiliteiten en contrasten in het schilderij inspireerden me tot het schrijven van ‘Blues, Reds and Other Songs’. Zelfs de titel van het stuk komt hier vandaan. Fouquet is bij mij zo’n beetje geïnternaliseerd. Ik zie elke engel voor mij als ik componeer.”
“Mijn lijst met mensen met wie ik ooit zou willen samenwerken blijft groeien. Keith Jarrett stond lang bovenaan, maar dat is door zijn ziekte helaas niet meer mogelijk. Bill Frisell staat er ook al een tijdje op, een heel integere en warme muzikant. Er zijn nog zoveel dingen die ik graag wil doen, zoals een samenwerking met dansers, of met Anri Sala – een geweldige Albanese video artist.”
