Recyclagebedrijf Belgian Scrap Terminal doet al decennialang op een geïnspireerde manier aan de ‘art of recycling’, en heeft een hart voor mens en planeet, kunst en kunstenaars. In september bestaat de Antwerpse onderneming 100 jaar. Voor CEO Caroline Craenhals, de vierde generatie die aan het stuur zit, een gedroomde aanleiding voor een geëngageerd partnership en een uitgelezen moment om te vieren.  

Waarom vinden jullie het belangrijk om dit soort partnerschappen aan te gaan?   

Caroline Craenhals: “We verwerken jaarlijks 1,5 miljoen ton ferro- en non-ferro-materiaal, maar mensen weten niet altijd wat een recyclagebedrijf doet. De uitdaging is dus: hoe kan je iets wat een harde industrie is op een aantrekkelijke manier aan de buitenwereld presenteren? Dat doen we via verbintenissen met interessante partners en slimme storytelling. Met kunstenaar Alessandro Tardioli hebben we daarom ook onze schouders gezet onder het ‘Will Art Save The Ecosystem?’-project. Het eerste resultaat is de ‘Gyratom’, geïnspireerd op de helikopter van professor Barabas uit ‘Suske & Wiske’. Het werk werd opgetrokken uit metaaloverschot en panelen van het Atomium, en was te zien in het Belgisch paviljoen op Expo 2020 in Dubai. Een prachtig samenvloeien van kunst, recycling, duurzaamheid en technologie.” 

Vanwaar jullie keuze voor het KMSKA? 

“ ‘The Art of Recycling’ en ‘Our heart beats for urban mining’: dat is wat wij verkondigen en doen. Het afval van een stad krijgt hier een nieuw leven en wordt opnieuw een grondstof. Ons partnerschap sluit daar mooi bij aan. Kunst heeft bij ons altijd een speciale plek gehad. Een kunstenaar staat aan het begin van een verhaal. Wij staan aan het einde, en vervolgens weer aan het nieuwe begin.  

Het nieuwe museum inspireert me enorm. Traditie en moderniteit smelten er perfect samen. En je kan er tijdreizen door periodes en collecties, en dat doen wij ook. Onze maalmachine verwerkt oude materialen en we eindigen met iets nieuws. Mijn familie komt uit Willebroek. Ik zeg vaak: door met onze voeten aan het kanaal te staan, heeft ons bedrijf steeds een open geest en een internationaal karakter gehad. Net als het KMSKA: een flonkerend juweel, dat een open blik biedt op de wereld.” 

Wat is je lievelingswerk? 

“Ik was erbij toen Rubens’ ‘Het Doopsel van Christus’ in maart werd opgehangen. Ik voelde me aangedaan en overweldigd. Het schilderij katapulteerde me in één ruk terug naar mijn kindertijd, toen ik school liep bij De Dames in de Lange Nieuwstraat en we het museum regelmatig bezochten. We stonden daar voor die majestatische werken van Rubens die heel erg imponerend waren. En dat zijn ze nog steeds.“ 

Waar kijken jullie als bedrijf het meeste naar uit tijdens dit partnerschap? 

“Op 10 september bestaan we 100 jaar. Het KMSKA koestert het verleden, maar zwaait de deuren open met een nieuwe panache. Net als wij. De perfecte locatie dus om ons feestjaar in te zetten met onze medewerkers en klanten, en onze plannen voor de toekomst te ontvouwen. In de grote wereldsteden zie ik hoe fier ze zijn op hun pronkstukken. Wij mogen dat ook zijn op onze parel, en ik wil onze internationale klanten daar mee verrassen en mee van laten genieten.  

Tot slot: onze restproducten trekken allerlei kunstenaars aan, die me triggeren met hun ideeën. Als we samen met hen en het museum een boeiend verhaal kunnen schrijven voor kinderen en studenten, sta ik daar altijd voor open. Met ‘De Tien’ van Christophe Coppens is er nu een parcours voor de jeugd en dat maakt me enorm blij. Je kan jongeren niet vroeg genoeg warm maken voor kunst en hun blik zo veel mogelijk verruimen.  

Persoonlijk ben ik ook benieuwd om het museum te ontdekken met mijn zoon, mijn dochters en mijn pluszoon. Hoe zullen zij het beleven? Vinden ze het net als ik toen zo imponerend? Het wordt sowieso één lange trip down memory lane. Een spannend en uitdagend vooruitzicht.”